Zbeletryzowana opowieść córki byłego żołnierza AK, aresztowanego po wojnie przez służbę bezpieczeństwa i przetrzymywanego bez wyroku przez długie miesiące. Po trwającym kolejne dwa lata procesie pokazowym ojciec Autorki został skazany na karę śmierci, zamienioną później na dożywotnie więzienie. Autorka, jako kilkuletnie dziecko, wraz ze swoją siostrą towarzyszyła matce w rzadkich widzeniach z ojcem, którego znała tylko z jej opowieści i z fotografii. Dopiero jako dorosła osoba zdecydowała się opowiedzieć o tamtych latach.
W swojej książce wspomina towarzyszący im na co dzień strach, trudności ze zdobyciem żywności, szykany w szkole. Gdy jej ojciec powrócił wreszcie do domu, był człowiekiem złamanym psychicznie i fizycznie. Pogrążony w depresji i stanach lękowych nie ułatwiał żonie i córkom powrotu do normalności. Atmosfera w domu stawała się coraz cięższa i ostatecznie małżeństwo rodziców Autorki rozpadło się, a ona sama w połowie lat osiemdziesiątych wyjechała na stałe z Polski.